“In de verzorgings- en verpleeghuizen waar ik voorheen werkte, zag ik met pijn in mijn hart dat ouderen eenzamer werden door het wegbezuinigen van contactmomenten. Dus toen ik om gezondheidsredenen stopte met werken en tijdens de EET met je hart weken via een restauranteigenaar op de stichting werd geattendeerd, besloot ik me voor het kernteam te gaan inzetten.

Tot mijn 85ste niks doen is namelijk niks voor mij. Als coördinator houd ik van de afwisseling tussen bureauwerk en het contact met tafeldames- en heren, die vaak jonger zijn. Juist deze combinatie van oud en jong vind ik leuk. Of ik zelf ook mee uiteten ga? Zeker, want ik sta ook graag in verbinding met de ouderen zelf en vind het mooi dat ze hun verhalen met me willen delen.

De etentjes van Met je hart vormen voor enkele deelnemers de enige vrolijke reden dat ze buiten komen, de rest bestaat uit ziekenhuis- en fysiobezoekjes. Wanneer ik ze uitnodig blijken ze vaak al te wachten op een telefoontje. ‘Wat ben ik blij dat je me niet vergeten bent,’ zeggen ze dan. Daar doe ik het voor.”