“Mijn moeder was lange tijd één van de gezichten van Met je hart en daar was ze vreselijk trots op. Eenzaam was ze niet vond ze zelf, maar ik zag dat ze wel veel alleen was. Toen ze eenmaal bij de club zat, zag ik haar duidelijk opbloeien. Je hoeft dus niet weg te kwijnen van eenzaamheid voordat je welkom bent bij Met je hart! Sterker nog, omdat mijn moeder zo fit was en makkelijk babbelde, had ze een dubbelrol: ze genoot van de aandacht en gaf dit volop terug aan haar tafelgenoten. Ze kreeg het gevoel ertoe te doen, wat ze als een verrijking ervoer.

Omdat ik enigst kind ben en fulltime werk, gaf het mij een zekere rust. Ook buiten de lunches om deden ze leuke dingen, zoals een bezoekje aan de Bijenkorf, een boottochtje of een high tea. Zelfs toen mijn moeder niet zo makkelijk meer in staat was om deel te nemen, bleven de vrijwilligers haar opzoeken. Dat vind ik zo bijzonder.”