“Mijn ouders woonden in een aanleunwoning waar de zorg hen attendeerde op de gezelligheid van Met je hart. Mijn vader had er geen zin in, maar mijn moeder, actief als altijd, wilde graag. Het was een tijd waarin ze elke dag een beroep op mij deed en de meest uiteenlopende excuses verzon om mij of mijn kinderen even te zien. Begrijpelijk, maar ook zwaar.

Het meest geweldige aan Met je hart is dat ze alles uit handen nemen, van deur tot deur. Want mijn moeder werd altijd opgehaald en thuisgebracht. Voor haar betekende dit dat zij geheel onafhankelijk van mij kon genieten. Die zelfstandigheid gaf haar een enorm gevoel van eigenwaarde. Andersom merkte ik dat we weer een gezonde ouder-kind relatie kregen en dat ik mijn handen vaker vrij had. Na haar dood heb ik Met je hart opnieuw een plekje gegeven: ik ben namelijk als vrijwilliger gaan werken en zelfs mijn dochter werkt op het landelijk bureau.”